Dark Matter

Je huis zou een veilige plek moeten zijn, een plek waar je je terug kan trekken, een plek waar je jezelf kan zijn. Die luxe heeft niet iedereen, er kan veel meer gebeuren achter gesloten deuren dan dat je kan zien. Het huis voelt niet meer van jezelf en ook in jezelf voel je je niet meer thuis.

Aan de hand van de gedichten die Linde heeft geschreven, heb ik mijn visuele werk gemaakt. Gebaseerd op tekst heb ik geprobeerd om mijn interpretatie op papier te krijgen. Het gevoel van je eigen thuis niet meer kunnen herkennen.

Het ijsblokje/ The ice cube

Loslaten/ Let go

Roos Nobel (2024), 118,9 x 84,1 cm, digitale print op mat papier + gedicht

Beschadigd/ Damaged

Roos Nobel (2024), Klei

Voor de off course Dark Matter ben ik een co-creatie aangegaan met iemand die te maken heeft gehad met georganiseerd seksueel misbruik. Samen hebben we gewerkt om haar verhaal beeldend vorm te geven. Elk verhaal is uniek en iedereen verwerkt ervaringen op een eigen manier. Hoewel we waardevolle gesprekken hebben gevoerd, bleek dit project voor haar toch te veel spanning en stress te veroorzaken, waardoor ze blokkeerde.

Ik heb er daarom voor gekozen om dit aspect van haar verwerking centraal te stellen in mijn werk. Omdat ze vaak bevroor en lange tijd moeite had met spreken, vond ze een manier om haar gevoelens uit te drukken door te stempelen met letters. Deze vorm van communicatie inspireerde mij om te werken met stempels in klei, wat heeft geleid tot deze kunstwerken.

Een hele wereld

Toen wij ons eerste gesprek hebben gevoerd, kreeg ik vaak de neiging om sorry tegen hem te zeggen. Het brak me om te horen wat iemand op een jonge leeftijd allemaal kan mee maken. Toen de woorden “mishandeling” en “mindcontrol” werden genoemd snapte ik het echt niet meer.

Hoe kan het dat er onder onze ogen mensen het onwerkelijke mee maken. Hetgeen waar horror films over worden geschreven echt bij mensen gebeurd. Door zijn mishandeling heeft hij een dissociatieve identiteitsstoornis ontwikkeld, die in dit werk onder andere worden uitgebeeld.

Helen doe je niet in een dag, in een maand of in een jaar. Zeggen dat je een mooi mens bent en dat je het waard bent is één ding, maar het ook echt geloven is wat anders. Dit werk verbeeldt deze worsteling.

Van binnen voel ik mij verrot. Ik kan er niet over praten, alsof er maden uit mijn mond rollen zodra ik hem open doe. Ik vecht maar zit verstrikt in de ketenen van mijn geschiedenis. Ben ik het waard om door te gaan? Wat als het voor mij niet beter kan worden? Als alle onschuld mij is ontnomen.

Helen doe je niet in een dag, in een maand of in een jaar. Kijk tot het pijn doet en wees niet onveranderd.

Fay (2024)

Er zit een hele wereld aan verhalen onder het oppervlakte van wat wij dagelijks zien. Het kan iedereen gebeuren. Jou, je broertje, je beste vriend, je moeder. Je familie kan er zelfs voor zorgen dat je in het circuit beland. Het gebeurt elk moment van elke dag. Tijdens het lezen van deze zinnen zijn er mensen in gevaar, worden mensen hun levens verwoest, en worden mensen stil gehouden.

Er zijn kunstwerken die we goed kennen die heel veel aandacht krijgen. Er zijn echter verhalen die meer aandacht verdienen. Het kan iedereen gebeuren. Ook het meisje met de parel. En soms is een sterrennacht niet zo mooi: soms vallen de sterren en ontploft de lucht.

JOke Land is een kunstenaar die met veel verschillende materialen werkt. Zij is geïnspireerd door innerlijke erupties van gevoelens of inzichten of ervaringen die een nieuw begin van concepten uitlokken. Ze neemt het zoals het komt en drukt dit uit in een directe manier op canvas, papier of materiaal als hout, wol en touw of welk materiaal maar voor handen is dat bijdraagt aan de expressie. Ze wil kunst maken die dichtbij de echte wereld staat van de zintuiglijkheid en dichtbij echte mensen. Zij is ook psycholoog.